شورای امنیت سرانجام دوشنبه شب سومین قطعنامه تحریم ایران را تخت عنوان قطعنامه 1803 به تصویب رساند. این تصویب در حالی با 14 موافق و فقط یک ممتنع تصویب شد که پیشتر قطعنامه‌های 1696، 1737 و 1747 با اجماع کامل به تصویب رسیده بودند. قطعنامه 1803، چهارمین قطعنامه شورای امنیت علیه ایران و سومین قطعنامه تحریم جمهوری اسلامی است. متن کامل آن به شرح زیر است:

شورای امنیت؛
با یادآوری بیانیه ریاست شورای امنیت در 29 مارس 2006 (S/PRST/2006/15) و قطعنامه 1696 در 31 جولای 2006 و قطعنامه 1737 در 23 دسامبر 2006 و قطعنامه 1747 در 24 مارس 2007 و با تایید مفاد آنها؛

با تاكید بر تعهد خود درباره معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای، ضرورت تمكین همه كشورهای عضو این معاهده به اجرای كامل تعهداتشان در این زمینه و یادآوری حق همه كشورهای عضو مطابق با بندهای اول و دوم این پیمان برای تحقیقات توسعه، تولید و استفاده از انرژی اتمی در مسیر اهداف صلح‌آمیز بدون هیچ‌گونه تبعیض،

با یادآوری قطعنامه شورای حكام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (GOV/2006/14) كه در آن آمده است كه راهكاری برای مسئله هسته‌ای ایران در كنار تلاش‌های بین‌المللی برای جلوگیری از گسترش هسته‌ای و تحقق هدف ایجاد خاورمیانه عاری از تسلیحات هسته‌ای و ابزارهای استفاده از این تسلیحات خواهد بود.

با نگرانی جدی یادآور می‌شود همانگونه كه در گزارش‌های 23 مه 2007 (GOV/2007/22)، سی‌ام آگوست 2007 (gov/2007/48)، و 15 نوامبر 2007 (gov/2007/48) و 22 فوریه 2008 (GOV/2007/4) مدیر كل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی(IAEA) تایید شده است، ایران به صورت كامل و پایدار فعالیت های غنی سازی و بازفرآوری و پروژه های مربوط به آب سنگین كه در قطعنامه های 1696 (2006)، 1737 (2006) و 1747 (2007) عمل نكرده، همكاری‌های خود با آژانس بر اساس پروتكل الحاقی را از سر نگرفته و به اقداماتی كه شورای حكام آژانس از آن خواسته بود نیز عمل نكرده، و به مفاد قطعنامه های 1696 (2006)، 1737 (2006) و 1747 (2007) كه برای اعتماد سازی ضروری هستند، پایبند نبوده است و از این كه ایران این اقدامات را در پیش نگرفته است،‌ ابراز تاسف می‌كند،

با نگرانی اشاره می‌كند كه ایران توجه خاصی به حق آژانس در بازبینی اطلاعات مربوط به طراحی كه از سوی ایران در اختیار قرار گرفته و متعاقب آن اصلاح در كد 3.1 و با تاكید بر اساس بند 39 توافقنامه پادمان ایران كه بر اساس آن كد 3.1 را نمی توان به صورت یكجانبه اصلاح و یا به حالت تعلیق درآورد و با تاكید بر این كه حق آژانس در بازبینی اطلاعات طراحی كه در اختیار آن قرار گرفته یك حق دایمی است كه به مرحله ساخت و وجود مواد هسته ای در تاسیسات هسته‌ای بستگی ندارد،

با تاكید بر تعهد خود به اجرای اختیارات آژانس بین المللی انرژی اتمی، حمایت قدرتمند از نقش شورای حكام آژانس بین المللی انرژی اتمی، ضمن ستایش از آژانس برای تلاش های آن در راه حل مسائل باقی مانده مربوط به برنامه هسته‌ای ایران كه با عنوان طرح اقدام میان دبیرخانه آژانس و ایران (gov/2007/48) توافق شد و با استقبال از پیشرفت های صورت گرفته در اجرای این برنامه كاری كه در گزارش 15 نوامبر 2007 مدیر كل (gov/2007/58) نیز به آن اشاره شده، بر اهمیت ارائه نتایج سریع و محسوس و اجرای موثر این طرح اقدام توسط ایران از جمله ارائه پاسخ به تمامی سئوال های مطرح شده از سوی آژانس تاكید می‌كند، تا آژانس بتواند از طریق اجرای تدابیر شفافیت‌ساز بتواند صحت و كمال اظهارات ایران را مورد ارزیابی قرار دهد.

اعلام می كند تعلیق یاد شده در پاراگراف دوم قطعنامه 1737 (2006) و همچنین پایبندی كامل و بازبینی شده الزامات تعیین شده توسط شورای حكام آژانس در حل دیپلماتیك و از طریق مذاكره كه بتواند ماهیت صرفاً صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران را تایید كند، سهیم خواهد بود.

تاكید می‌كند چین، فرانسه، آلمان، روسیه، انگلیس و آمریكا تمایل دارند تدابیر اساسی بیشتری را جهت بررسی یك راهبرد كلی برای حل مساله هسته ای ایرانیان از طریق گفت وگو و بر اساس پیشنهاد ژوئن 2006 خود (S/2006/521) اتخاذ كنند و یادآور می‌شد كه تایید این كشورها كه به این كه به محض حصول اعتماد جامعه بین‌الملل درباره ماهیت صرفاً‌ صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران، با این كشور به همان نحوی برخورد خواهد شد كه با یك كشور غیرتسلیحاتی عضو معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای برخورد می‌شود،

با توجه به حقوق و تعهدات كشورها در ارتباط با تجارت بین المللی،

با استقبال از راهنمایی‌های ارائه شده توسط تیم ویژه اقدامات مالی (FATF) بمنظور كمك به كشورها در اجرای تعهدات مالی خود بر اساس قطعنامه 1737 (2006) شورای امنیت،

مصمم است با تدوین تدابیر متناسب برای متقاعد كردن ایران به پایبندی به قطعنامه 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و الزامات آژانس عمل كند. شورا برای جلوگیری از توسعه فن آوری های حساس ایران در زمینه برنامه های هسته ای و موشكی خود تلاش خواهد كرد تا زمانی كه شورای امنیت تعیین كند كه اهداف این قطعنامه‌ها محقق شده است،

با نگرانی از خطرات مربوط به گسترش هسته‌ای ارایه شده از برنامه هسته‌ای ایران كه در اینجا منظور ادامه قصور ایران در اجرای تعهدات خود در قبال شورای حكام آژانس و اجرای قطعنامه های 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) شورای امنیت است و همچنین با توجه به مسئولیت اولیه شورای امنیت در چارچوب منشور سازمان ملل برای حفظ صلح و امنیت بین‌المللی،

و اقدام بر اساس ماده 41 از فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد:

1. شورا تایید می‌كند كه ایران باید بدون هیچگونه تاخیری اقدامات مورد نظر شورای حكام آژانس در قطعنامه gov/2006/14 كه برای ایجاد اعتماد در خصوص صلح‌آمیز بودن برنامه اتمی ایران و همچنین حل مسائل باقی مانده ضروری هستند، اتخاذ كرده و طبق این متن، شورا تصمیم خود را مبنی بر این كه ایران باید بدون تعلل بیشتر گام های مورد نظر در پاراگراف دوم قطعنامه 1737 (2006) را بردارد، مورد تاكید قرار می‌دهد؛ و تصریح می‌كند كه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به دنبال این تاییدیه است كه ایران بند اصلاح شده 3.1 را بكار بندد؛

2. شورا از توافق میان ایران و آژانس به منظور حل تمامی مسائل باقی مانده در ارتباط با برنامه هسته‌ای ایران و پیشرفت‌هایی كه در این خصوص صورت گرفته و در گزارش 22 فوریه 2008 مدیر كل (GOV/2008/4) ذكر شده است، استقبال می‌كند و آژانس را تشویق می‌كند فعالیت‌های خود را برای مشخص شدن مسائل باقی مانده ادامه دهد، و تاكید می‌كند این اقدام باعث احیای اعتماد جامعه جهانی به صرفا صلح آمیز بودن ماهیت برنامه هسته‌ای ایران خواهد شد و از آژانس در تقویت پادمان‌های خود در مورد فعالیت‌های هسته‌ای ایران مطابق با توافقنامه پادمان بین ایران و آژانس حمایت می‌كند؛

3. شورا از همه كشورهای عضو می‌خواهد تا در مورد ورود یا گذر افرادی كه مستقیما در فعالیت‌های اتمی حساس تولید و تكثیر یا توسعه سیستم تحویل تسلیحات اتمی ایران نقش دارند یا از آن حمایت می‌كنند، از خاك خود هوشیار باشند و تامل به خرج دهند. شورا همچنین اینگونه تصمیم گرفته است كشورها كمیته‌ای را كه به دنبال بند 18 قطعنامه 1737 تشكیل شده است (در این متن با عنوان كمیته از آن یاد می شود) از ورود یا گذر افراد مورد نظر از خاك خود مطلع كنند، منظور افرادی است كه در پیوست 1737 (2006)، پیوست اول قطعنامه 1747 (2007) یا پیوست اول این قطعنامه نامشان ذكر شده است. آنها همینطور باید افرادی را كه شورای امنیت یا كمیته اعلام كرده است و مستقیما در پیشبرد یا حمایت از فناوری اتمی حساس تولید و تكثیر یا توسعه سیستم های پرتاب تسلیحات اتمی و همچنین كسانی كه در تامین قطعات، كالاها، تجهیزات، مواد و فناوری ای نقش دارند و بر اساس پاراگراف های سوم و چهارم قطعنامه 1737 (2006) ممنوع اعلام شده‌ زیر نظر بگیرند و ورود و گذر آنها را از خاك خود به اطلاع كمیته برسانند مگر در مواردی كه سفر آنها مستقیما مرتبط با بخش‌های ب ، قسمت اول و دوم از پاراگراف 3 قطعنامه 1737 (2006) ذكر شده است،

4. شورا تاكید می‌كند كه هیچ چیز در پاراگراف بالا مستلزم این نیست كه یك كشور مانع از ورود اتباع خود به خاك خود شود و همه كشورها باید در راستای اجرای پاراگراف بالا ملاحظات بشردوستانه از جمله موازین مذهبی و همینطور اهداف مطرح شده در این قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه 1747 (2007) از جمله بند 15 منشور آژانس بین المللی انرژی اتمی را رعایت كنند؛

5. شورا تصمیم می‌گیرد كه تمامی كشورها باید اقدامات لازم بمنظور جلوگیری از ورود یا گذر افراد نامبرده در فهرست دوم این قطعنامه و همچنین افراد دیگری كه توسط شورای امنیت یا كمیته از آنها به عنوان افرادی كه در فعالیت‌های اتمی حساس تولید و تكثیر یا توسعه سیستم تحویل تسلیحات اتمی ایران مستقیما نقش دارند یا از آن حمایت می‌كنند را اتخاذ نمایند. آنها همینطور باید افرادی را كه شورای امنیت یا كمیته اعلام كرده و بطور مستقیم در پیشبرد یا حمایت از فناوری اتمی حساس تولید و تكثیر یا توسعه سیستم‌های تحویل تسلیحات اتمی بعلاوه در تامین قطعات، كالاها ، تجهیزات ، مواد و فناوری‌ای نقش دارند كه بر اساس پاراگراف های سوم و چهارم قطعنامه 1737 (2006) ممنوع اعلام شده‌اند‌،زیر نظر بگیرند مگر در مواقعی كه سفر آنها مستقیما مرتبط با بخش‌های ب ، قسمت اول و دوم پاراگراف سوم قطعنامه 1737 (2006) است و اینكه هیچ چیزی در این پاراگراف نباید مانع از آن شود كه كشوری به اتباع خود اجازه ورود به خاك خود را نشود؛

6. شورا تصمیم می گیرد تدابیر اعمال شده در پاراگراف پنج نباید شامل مواردی شود كه كمیته به صورت موردی تصمیم می‌گیرد چنین سفرهایی بر اساس نیازهای بشردوستانه، از جمله تعهدات مذهبی یا در زمانی كه كمیته به این نتیجه برسد كه چنین استثنایی باعث پیشرفت اهداف قطعنامه كنونی می‌شود، نباید اجرا شود.

7. شورا تصمیم می‌گیرد كه تدابیر مورد نظر در پاراگراف 12 و 13،‌ 14 و 15 قطعنامه 1737 (2006) باید شامل اشخاص و سازمان‌های فهرست‌شده در پیوست اول و سوم این قطعنامه و هر شخص یا سازمانی شود كه از جانب آنها یا در مسیر آنها فعالیت می‌كند و یا سازمان‌هایی كه مالكیت یا اداره آن در اختیار آنها است و افراد یا سازمان‌هایی كه شورا یا كمیته تشخیص می‌دهند به افراد یا سازمان‌های یاد شده در بی‌توجهی به تحریم‌ها، یا نقض مفاد این قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) یا قطعنامه 1747 (2007) كمك كرده‌اند،

8. شورا تصمیم می‌گیرد كه همه كشورها باید اقدامات مقتضی برای جلوگیری از تامین، فروش یا انتقال مستیم یا غیر مستقیم مواد یا سلاح مربوطه از طریق خاك این كشورها، اتباع ، ناو یا هواپیمای منتقل شود كه با پرچم آنها تردد می‌كند و یا از آنها به نفع ایران استفاده شود صرفنظر از این كه این از خاك آنها آغاز شده باشد.

الف) جلوگیری از تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، كالاها و فن آوری كه در INFCIRC/254/Rev.7/Part2 از سند S/2006/814 تعیین شده است، به جز تامین، فروش یا انتقال، بر اساس الزامات پاراگراف قطعنامه 1737 (2006)، اقلام، مواد، تجهیزات، كالاها و فناوری تعریف شده در بخش اول و دوم پیوست آن سند، و بخش 3 تا 6 كه پیشتر به اطلاع كمیته رسیده است، تنها زمانی كه صرفا جهت استفاده در راكتور آب سبك تهیه می شوند و زمانی كه چنین تامین، فروش یا انتقالی برای همكاری های فنی كه توسط آژانس در اختیار ایران قرار خواهد گرفت یا تحت نظارت آن همانگونه كه در پاراگراف 16 قطعنامه 1737 (2006) تعیین شده است.

ب) جلوگیری از تمامی اقلام، مواد، تجهیزات، كالاها و فن آوری تعریف شده در 19.A.3 از بخش دوم سند S/2006/815؛

9. شورا از تمامی كشورها می‌خواهد در پذیرفتن تعهدات جدید عمومی برای كمك‌های مالی جهت تجارت با ایران، از جمله ارائه اعتبارنامه‌های صادرات، ضمنانت‌نامه‌ها یا بیمه، به اتباع خود یا سازمان هایی كه در چنین تجارت‌هایی دست دارند، هوشیار باشند تا از چنین كمك های مالی كه ممكن است به تولید و تكثیر فعالیت‌های حساس هسته‌ای و یا توسعه سیستم‌های پرتابی و حمل تسلیحات هسته‌ای همچون مواردی كه در قطعنامه 1737 (2006) به آن اشاره شده، اجتناب شود؛

10. شورا از تمامی كشورها می‌خواهد بر فعالیت‌های موسسات مالی كشور خود با تمامی بانك‌های موجود در ایران، خصوصا بانك ملی و بانك صادرات و شعبات و زیرمجموعه‌های آنان در خارج از این كشور هوشیار باشند تا از این كه چنین فعالیت‌هایی به گسترش فعالیت‌های حساس هسته‌ای یا توسعه سیستم های پرتابی تسلیحات هسته‌ای منجر می‌شود، همانگونه كه در قطعنامه 1737 (2006) به آن اشاره شده، اجتناب گردد.

11. شورا از تمامی كشورها می‌خواهد مطابق با قوانین و اختیارات حقوقی ملی خود و مطابق با قوانین بین المللی، خصوصا قانون دریا و توافقنامه‌های بین‌المللی مرتبط با هوانوردی غیرنظامی، محموله هایی را كه توسط كشتی ها و هواپیماهایی كه به سمت ایران و یا از ایران توسط شركت هواپیمایی ایران و یا شركت حمل و نقل دریایی جمهوری اسلامی ایران وارد فرودگاه‌ها و بنادر آنها می‌شوند را مورد بازرسی قرار دهند. با توجه به این كه دلایل منطقی وجود دارد تصور شود آن كشتی یا هواپیما در حال حمل كالاهایی است كه بر اساس این قطعنامه و قطعنامه 1737 (2006) یا قطعنامه 1747 (2007) ممنوع اعلام شده اند؛

12. شورا همه كشورها را ملزم می‌كند تا در صورتی كه بازرسی كه در پاراگراف فوق به آن اشاره كردیم صورت گرفت، طی پنج روز كاری گزارشی كتبی در مورد بازرسی، خصوصا توضیح در مورد دلایل بازرسی و همچنین اطلاعات مربوط به زمان، مكان، شرایط و نتایج به دست آمده مرتبط با آن بازرسی ارایه كنند؛

13. شورا از همه كشورها می خواهد طی 60 روز از زمان تصویب این قطعنامه اقداماتی را كه در راستای اجرای موثر پاراگراف های 3، 5، 7، 8، 9، 10 و 11 انجام داده‌اند كه در بالا به آنها اشاره شد، به كمیته گزارش كنند؛

14. شورا تصمیم می‌گیرد كمیته‌ای كه بر اساس پاراگراف 18 قطعنامه 1737 (2006) تشكیل شده برای تدابیر اعمال شده در قطعنامه 1747 (2007) و قطعنامه جاری قابل اعمال است،

15. شورای امنیت بر تمایل چین، فرانسه، آلمان، روسیه، انگلیس و آمریكا بمنظور بهبود تلاش های دیپلماتیك بمنظور ارتقای از سرگیری مذاكرات و مشورت‌ها بر اساس پیشنهاد خود به ایران، با این دیدگاه كه به یك راه حل جامع، بلند مدت و مناسب برای این مساله دست یابد و در نتیجه آن امكان برقراری تمامی روابط و همكاری های گسترده تر با ایران بر اساس احترام متقابل و اعتماد سازی بین المللی در مورد این كه برنامه هسته ای ایران صرفا صلح آمیز است، تاكید می‌كند و اعلام می‌دارد در صورتی كه ایران تمامی فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی و بازفرآوری از جمله فعالیت‌های تحقیقاتی و توسعه‌ را به حالت تعلیق در آورد و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی آن را راستی‌آزمایی كند، مذاكرات مستقیم خود را با این كشور آغاز خواهند كرد،

16. شورا نماینده عالی سیاست مشترك خارجی و امنیت اتحادیه اروپا را تشویق می‌كند تا به ارتباطات خود با ایران بر اساس پیشنهادات وابسته ارائه شده از سوی چین، فرانسه، آلمان، روسیه، انگلیس و آمریكا با این دیدگاه كه شرایط لازم برای از سرگیری مذاكرات را ایجاد كند، ادامه دهد؛

17. شورا بر اهمیت این امر تاكید می‌كند كه همه كشورها از جمله ایران، اقدامات لازم را برای تضمین این امر اتخاذ كنند كه نباید ادعایی از جانب دولت ایران یا نهاد یا شخصیتی در ایران كه بر اساس قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه‌های مرتبط مشخص شده‌اند، یا اشخاصی باقی بماند كه مدعی هستند به نفع شخص یا نهاد در ارتباط با هر قرارداد یا تعاملی دخالت دارند كه بنا بر تدابیر اعمال شده در این قطعنامه، قطعنامه 1737 (2006) و قطعنامه 1747 (2007) ممنوع اعلام شده است.

18. شورا از دبیر كل آژانس می خواهد طی 90 روز گزارشی مبنی بر اینكه آیا ایران تمامی فعالیت های ذكر شده در قطعنامه 1737 (2006)، و همچنین در مورد پایبندی ایرانیان به تمامی اقداماتی كه شورای حكام از ایران خواسته و دیگر مفادی كه در قطعنامه های 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و این قطعنامه از آنها خواسته شده است به شورای حكام آژانس و در موازات آن به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارائه كند تا مورد بررسی قرار گیرد؛

19. شورا مجددا تاكید می‌كند كه باید اقدامات ایران را با توجه به گزارش‌هایی كه در پاراگراف‌های بالا به آن اشاره شد، بررسی كند.

الف) این كه شورا باید اجرای تدابیر را تا در مدتی كه ایران همه فعالیت‌های بازفراوری و غنی‌‌سازی را متوقف كرده باشد از جمله تحقیق و توسعه كه توسط آژانس راستی آزمایی شده باشد، به حال تعلیق درآورد تا مذاكرات را با حسن نیت پیش رفته و یك نتیجه فوری به گونه‌ای حاصل شود كه مورد قبول طرفین باشد.

ب) این شورا باید تدابیر مورد نظر در پاراگراف های 3، 4، 5، 6، 7 و 12 قطعنامه 1737 (2006) و همینطور پاراگراف های 2، 4، 5، 6 و 7 قطعنامه 1747 (2007)، و پاراگراف‌های 2، 4، 6، 7، 8، 9 و 10 و 11 این قطعنامه را در زودترین زمان ممكن بعد از دریافت گزارش مورد نظر در پاراگراف فوق مبنی بر این كه ایران كاملا به تعهدات خود در قطعنامه‌های مذكور شورای امنیت و برآورده كردن خواسته‌های شورای حكام عملی كند به گونه‌ای كه به تایید شورای رسیده باشد.

ج) این شورا باید در صورتی كه گزارش مورد نظر حاكی از آن باشد كه ایران به قطعنامه 1696 (2006)، قطعنامه 1737 (2006)، قطعنامه 1747 (2007) و این قطعنامه عمل نكرده است، تدابیر دیگری را بر اساس بند 41 از فصل هفتم منشور سازمان ملل سازمان ملل اتخاذ كند تا ایران را متقاعد نماید كه به این قطعنامه ها و درخواست های آژانس پاسخ مثبت بدهد، و تاكید می كند تصمیمات بعدی زمانی لازم خواهند شد كه چنین تدابیر ضروری شوند؛

20. شورا این مساله را همچنان پیگیری خواهد كرد.

پیوست I:
1- امیر معید علایی (كه در مدیریت مونتاژ و مهندسی سانتریفیوژها دخالت دارد)
2- محمد فدایی آشیانی (كه در تولید كربن آمونیوم اورانیل و مدیریت مجموعه غنی‌سازی اورانیوم نطنز دخالت دارد)
3- عباس رضایی آشتیانی - از مقامات ارشد اداره اكتشافات و استخراج معادن سازمان انرژی اتمی ایران AEOI.
4- هاله بختیار (كه در تولید مگنزیوم با غنای 99 و 9 دهم درصد دخالت دارد)
5- مرتضی بهزاد (بخاطر دخالت در تولید اجزاء دستگاه های سانتریفیوژ)
6- دكتر محمد اسلامی (رییس موسسه تحقیقاتی و آموزشی صنایع دفاع)
7- سید حسین حسینی (از مقامات سازمان انرژی اتمی ایران AEOI كه در پروژه رآكتور تحقیقاتی آب سنگین اراك دخالت دارد)
8- م. جواد كریمی ثابت (رییس شركت انرژی نوین كه در قطعنامه 1747 (2007) از وی نام برده شد)
9- حمید رضا مهاجرانی (به خاطر دخالت در مدیریت تاسیسات تبدیل اورانیوم (UCF) اصفهان)
10- سرتیپ محمد رضا نقدی (معاون سابق تحقیقات لجیستیك و صنعتی ستاد كل نیروهای مسلح / رییس سابق ستاد مبارزه با قاچاق كالا و ارز كه در تلاش ها برای دور زدن تحریم‌های اعمال شده توسط قطعنامه های 1737 و 1747 شورای امنیت سازمان ملل متحد دست دخالت داشته است)
11- هوشنگ نوبری (كه در مدیریت مجموعه غنی سازی نطنز دخالت دارد)
12- عباس رشیدی (به خاطر دخالت در فعالیت‌های مربوط به غنی سازی در نطنز)
13- قاسم سلیمانی (مدیر عملیات حفاری اورانیوم در معدن اورانیوم ساغند)

پیوست II
الف) افرادی كه نام آنها در قطعنامه 1737 شورای امنیت سازمان ملل متحد ذكر شده است:
1- محمد قنادی (معاون AEOI در بخش تحقیقات و توسعه)
2- داود آقاجانی (رییس مركز آزمایشی غنی‌سازی سوخت PFEP در نطنز)
3- بهنام عسگرپور (مدیر عامل اراك)
ب) افرادی كه نام آنها در قطعنامه 1747 شورای امنیت سازمان ملل متحد ذكر شده‌ است:
1- سید جابر صفدری (مدیر تاسیسات غنی سازی نطنز)
2- امیر رحیمی (رئیس مركز تحقیقات و تولید سوخت اتمی اصفهان كه بخشی از شركت تولید و تهیه سوخت هسته‌ای سازمان انرژی اتمی ایران است و در فعالیت‌های غنی سازی مشاركت دارد.)

پیوست III
1- شركت ابزار برش كاوه (به خاطر دخالت در تولید اجزای دستگاه‌های سانتریفیوژ) 2- شركت های بازرگانی تجارت توانمند سكال و شركت‌های سیستم سكال (این شركت تابعه سعی كرده بود برای نهادی كه در قطعنامه 1737 به آن اشاره شده محصولات حساسی را خریداری كند)
3- شركت الكترونیكی صنام (زیر مجموعه صنایع هوا و فضای وزارت دفاع (AIO) كه در برنامه موشك های بالستیكی ایران دست دارد)
4- گروه فنی اتحاد (زیر مجموعه سازمان صنایع هوا و فضای وزارت دفاع (AIO) كه در برنامه موشك های بالستیكی ایران دست دارد)
5- كارخانجات صنعتی ماشین‌های دقیق (IFP)، (كارخانه كاربردی آكا - زیر مجموعه سازمان صنایع هوا و فضای وزارت دفاع (AIO) كه برای تهیه برخی تجهیزات مورد استفاده قرار می گرفته است)
6- جابر ابن حیان - آزمایشگاه متعلق به AEOI فعال در فعالیت‌های چرخه سوخت هسته‌ای)
7- شركت صنعتی جوزا (زیر مجموعه سازمان صنایع هوا و فضای وزارت دفاع (AIO) كه در برنامه موشك های بالستیكی ایران دخالت دارد)
8- صنایع متالورژی خراسان (زیر مجموعه صنایع مهمات‌سازی (AMIG) است كه به وزارت دفاع ایران وابسته است. این گروه در تولید اجزاء دستگاه های سانتریفیوژ شركت دارد)
9- شركت تولیدی باتری نیرو (این شركت زیر مجموعه سازمان صنایع دفاعی ایران است. وظیفه آن ساخت واحدهای برق برای ارتش ایران از جمله سیستم های موشكی است)
10- صنایع انرژی پیشگام (در ساخت تاسیسات تبدیل اورانیوم اصفهان مشاركت داشته است)
11- شركت تهیه تجهیزات ایمنی SEP (زیر مجموعه سازمان صنایع هوا و فضای وزارت دفاع (AIO) كه در برنامه موشك های بالستیكی ایران دست دارد)
12- شركت تماس (در فعالیت های مربوط به غنی سازی شركت دارد. تماس یك نهادی است كه چهار شركت تحت پوشش آن تاسیس شده‌اند. یكی از آنها در زمینه استخراج اورانیوم، یكی در زمینه كنسانتره و دیگری در زمینه فرآوری اورانیوم، غنی‌سازی و ضایعات آن فعالیت می كنند)